Fotoğraf çekmenin yasak olduğu müzelerden, müzelerde selfie çekme çılgınlığının ziyaretçi davranışlarındaki etkisine uzanan tartışmalar şu köşede dursun, sadece fotoğraf / selfie için yaratılmış bir mekân düşünün, adı da Art in Island Museum olsun.
3D kopya eserler arasında dolaşırken her şey serbest. Onlara dokunabilir, üstüne çıkabilir, yanına uzanabilir, sarılabilirsiniz… Tek şart, ayakkabılar çıkacak! Topuk izi ya da çamur olmaması için ayaklara dikkat.
Yetişkinlerin de çocuklaştığı, gezinin eğlence kadar yaratıcılığı teşvik ettiği de aşikâr. Ne de olsa kopya eserlerle en ilginç fotoğraf karesini yakalama peşinde her ziyaretçi. O fotoğrafı kiminle paylaştığını, orijinal eseri, eserin sahibini ne kadar biliyor, ya da bu durum onu ne kadar ilgilendiriyor, bilmiyorum.
Müzenin tanımı belli. Bu tanıma bağlı kalmak için çok da fazla muhafazakâr olmaya gerek yok. Öte yandan, bugünlerde sıkça karşımıza çıkmaya başlayan bu tür eğlence mekânlarının müze olarak adlandırılmasının bu tanıma zarar vereceğini de düşünmüyorum. Müze hâlâ müze. İçinde yaşadığımız dönemlere göre ismin kullanım alanı genişliyor sadece.
Haberi okuyunca bir arkadaşımla yaptığımız müze gezisi geldi aklıma. İstediğimiz eserin önünde istediğimiz kadar vakit geçirebilmek için müze girişinde ilgi alanlarımıza göre ayrılmıştık. Bir süre sonra arkadaşım müthiş hayal kırıklığına uğramış bir şekilde yanıma geldi ve “fotoğraf çekmek yasakmış!” dedi.
– Aaa, öyle mi? İşaret görmedim ben. Zaten bir şey de çekmemiştim daha.
– İyi de fotoğraf çekmeyeceksek müze gezmenin ne anlamı var?
“Burada eserler tamamlanmış değil […] eğer onlarla fotoğraf çektirmezseniz.”
