#beListerda Museology Blogs

Blog, exhibitionbuzzy

Takip ettiğim müzecilik bloglarından aklıma ilk gelenleri #beLister’da hızlı hızlı listeledim.

#beListerda museumbuzzy listelerine müzecilik bloglarıyla devam edelim… Elbette daha fazlası var, aklıma ilk gelenleri hızlı hızlı listeledim. İleride güncellenecek, eklemeler yapılacak, şüphesiz.

Sitenin henüz link verme özelliği çalışmadığı için blog adreslerini kopyala+yapıştır yapmak gerekecek. Listenin kuru kuru görünmemesi için biraz müze fotoğrafları arşivimden süsledim. (Üşenmeseydim de blogların site görsellerini alsaydım aslında. Kısmet işte hep bunlar.)

 http://www.belister.com/liste/museology-blogs/

Sizin takip ettiğiniz başka müzecilik blogları varsa yorum bırakın, biz de nasiplenelim.
😉

 

 

who read this post, also read these posts:

Nuri Bilge Ceylan in NY

Nuri Bilge Ceylan in NY

Nuri Bilge Ceylan fotoğraflarıyla New York’ta

Nuri Bilge Ceylan and his photo exhibition in New York

Post by Moon and Stars Project.

 

For further information: The World of My Father @ Tina Kim Gallery

For further photos: NBC photography

Nuri Bilge Ceylan – Söyleşiler @ Sanatblog

Bilgi toplama aracının en yalın hali: Zeki Müren Hattı
|

Bilgi toplama aracının en yalın hali: Zeki Müren Hattı

Peki, Zeki Müren de bizi duyacak mı? projesini gördüğümden beri bir heyecan bende. Zeki Müren üzerine bir belgesel çalışmasının heyecanı şu köşede dursun, o telefon hattı nasıl mucizevi bir topluluk yönetimi aracıdır, ben onu düşünüyorum. Tabii ki müzeler nasıl kullanabilir diye.

Bir kere sergilere dair görüş toplamak için kullanılabilir. Bir nevi sesli ziyaretçi defteri. “Müzeden çıkmadan şu numarayı arayıp görüşlerinizi belirtin” gibi bir yönlendirmeyle mesela. Hatta belki müze dükkânında indirim vs. sağlayarak teşvik ederek. Sonra o sözleri al, pazarlama-iletişim çalışmalarında kullan. Daha samimi bir metin yazılabilir mi!

Benzer şekilde bir “call center” hattı olabilir; şikayetler ve talepler biriktirilebilir. Böylelikle resepsiyona iletilen, daha sonra da aciliyet sıralamasına göre üst mercilere çıkartılan mesajlar kaybolmamış olur.

Hatta müzeye yerleştir böyle bir telefon, insanlar arasınlar hemen. Hani bankalarda ATMlerin yanında durur ya, onun gibi. Yazmaya üşenenler de kazanılmış olur hem.

Bu arada belirtmem gerekir ki bu bilgi toplama aracının altyapısını henüz incelemedim. Yani kullanma koşulları nedir ve ya ne kadar esnektir bilemiyorum.

Aklıma takılan, bence en temel sıkıntısı, veriyi doğrulama şansının çok düşüklüğü. Eğer arayanın kaydı tutuluyorsa, yani karşı taraftan bir telefon numarası bırakılması talep ediliyorsa, o numaradan geri arayıp kısa bile olsa bir sohbet vasıtasıyla bazı kritik noktalar aydınlatılabilir. Yoksa malum, “troll gibi troll” olmak yaşadığımız yüzyılın en önemli karakteri.

İkincisi, akademik çalışmalarda bir yöntem olarak kullanılması. Burada yine temeldeki veriyi doğrulama soruma dönüyorum. Bu proje kapsamında anlatılan, en azından şimdiye kadar aktarılan, hikâyelerden bağımsız söylüyorum tabii bunu. Ben hâlâ wikipedia’nın kaynak olarak gösterilmesine alışamadım, “bir dinleyicinin tanıklığı” tek kaşımı kaldırır benim. Kesin. Bu, benim muhafazakarlığım da olabilir tabii.

Beni heyecanlandıran noktasına yeniden gelirsek, bir bilgi toplama aracı olarak yalınlığı. Bir yere gitmeye gerek yok, bir form doldurmanız istenmiyor ve bugün hepimiz, ama istisnasız hepimiz, telefon kullanıyoruz.

Proje hızla yayıldı ve eminim ki daha da geniş katılımlar olacak. Sonucu merakla bekliyorum.

Benim maalesef Zeki Müren’le ilgili bir anım yok, ama bir alıntım var. Belki telefon açıp onu okurum.

 

‘Kissing your lover is allowed’
|

‘Kissing your lover is allowed’

masumiyet-muzesi

Masumiyet Müzesi, Avrupa Müze Konseyi 2014 Ödülü’nü aldı ve geçtiğimiz günlerde Orhan Pamuk tarafından müzeye götürülen ödül, 1 yıl boyunca burada sergilenecek.

Museum of Innocence has been presented with the European Museum of the Year Award 2014 and the award, taken to the museum by Orhan Pamuk, will be displayed here during a year. 

Aşağıdaki videoda ödülün müzeye götürülüşünü izleyebilirsiniz. Videonun açılış müziği Nil Karaibrahimgil’in müze için yaptığı jingle. Müzeyi gezenler ve / veya romanı okuyanlar Meltem Gazozları’nı anımsayacaklar. Müzede gezerken duyulan farklı seslerden biri de bu jingle. Reklam filmiyle birlikte müze koleksiyonu için özel olarak üretilen eserler arasında.

In the video below, you can watch the journey of the award to the museum. Video’s opening song is a jingle composed by Nil Karaibrahimgil for the Museum of Innocence. Museum visitors and / or novel readers would remember Meltem Gazozları. This jingle is one of the sounds that you can hear during your visit. It is also one of the objects, like its video ad, produced specially for the museum.

Bu vesileyle Masumiyet Müzesi sesli rehberinden de bir kuple paylaşmak isterim. Ziyaretçiyi müzede, Orhan Pamuk ağırlıyor. Bazen romandan bazen katalogtan metinler okuyor Orhan Pamuk. Yazar Orhan Pamuk mu konuşan, yoksa müze kurucusu Orhan Pamuk mu? Bir bip sesiyle ayrıştırılmaya çalışılsa da anlatılar ben çok önemsemiyorum. Zaten her iki kişi de iç içe geçmiş değil mi? Masumiyet Müzesi Eski Direktörü Esra Aysun, Açık Radyo’da katıldığı programda sesli rehber projesini ve daha fazlasını anlatıyor. Aşağıdan radyo programının kaydını dinleyebilirsiniz.

By the way, I would like to share a part from audio guide. Visitors are welcomed by Orhan Pamuk. He reads fragments both from novel and the museum catalogue. Is it author Orhan Pamuk or museum founder Orhan Pamuk? Even the fragments are seperated with a beep, I don’t care. Indeed, they are intertwined. At a radio program, the Ex-Museum Director Esra A. Aysun talks about the audio guide project and more. It is possible to listen the audio record. (Certainly, it’s in Turkish.) 

Sanat tarihi araştırmaları için yeni bir arşiv: MoMA Exhibition History
|

Sanat tarihi araştırmaları için yeni bir arşiv: MoMA Exhibition History

The Huffington Post‘ta çıkan haberi gördünüz mü? MoMA, “Sergiler Tarihi Arşivi” kurmuş. Yani, müzelerin internet sitelerindeki “geçmiş sergiler” sekmesinin o alışılagelmiş durağan yapısını bozan bir proje: MoMA Exhibition History. Arşive herhangi bir sanatçının adını yazıyorsunuz, hangi sergilerde yer aldığı çıkıyor karşınıza. Telif hakkı tabii ki bir sıkıntı, onu da kendi koleksiyonlarında olmayan eserlerin doğrudan görsellerini vermek yerine, sergi salonundan fotoğraflar paylaşarak aşmış görünüyorlar.

Ben, örneğin, Andy Warhol yazdım ve sanatçının yer aldığı bütün sergiler listelendi.

screen-shot-2016-09-18-at-9-53-53-am
Sonra bir sergi seçtim. 2001’den, What’s a Print? 

screen-shot-2016-09-18-at-10-14-07-am
Sergide yer alan bütün sanatçılar listelendi. Bir daha Andy Warhol ismine tıkladım ve sonraki sayfada sanatçının MoMA online koleksiyonunda yer alan bütün çalışmaları bir arada karşıma çıktı.

 

screen-shot-2016-09-18-at-10-15-25-am

 

MoMA Arşivler Şefi Michelle Elligott ve Dijital İçerik ve Strateji Direktörü Fiona Romeo tarafından geliştirilen projenin en önemli özelliği, sanırım, yaşayan bir arşiv olarak kurgulanması. Yani, zamanla buraya daha fazla doküman eklenecek.

Bu sadece, MoMA geçmiş sergilerini online erişime açıyor, şeklinde yorumlanacak bir çalışma değil. Bu proje, başlı başına böylesine bir online arşiv, MoMA’nın sanat tarihindeki yerine dair bir dolu araştırma için de kaynak olabilecek. Başka bir ifadeyle, bu arşiv, MoMA merkezli bir dolu tarihi çalışmanın gerçekleştirilebilecek olması demek. Üstelik bunun için New York’a gelmeye de gerek yok. Bu açıdan, kurum arşivlerinin  demokratik ve erişilebilir olması için de şahane bir örnek.

Böyle bir proje tabii ki MoMA’dan çıkacaktı. Dijital İçerik ve Strateji Direktörü diye bir pozisyon var müzede, ya ne olacaktı!

Bir de bu vesileyle şunu da paylaşmak gerekir, Türkiye’de de arşivler kamusal erişime açılıyor yavaş yavaş. Daha henüz kişisel bağış seviyesinde ilerlese de, bu hareketlenmenin kurumsal arşivleri yeniden düzenlemeye doğru iteceğine inanıyorum. Er ya da geç.

Bknz: SALTAraştırma

 

#dhpraxisdiary Why are we talking about Digital Humanities?
|

#dhpraxisdiary Why are we talking about Digital Humanities?

For over a year, I’ve been thinking about digital archives. My main focus is archiving digitally born materials, and more specifically collecting urban activists’ video recordings. Since the very beginning of my research project, I’ve been reading books interrogating the concept of archive, and the impact of digital tools. In other words, I was struggling with theoretical approaches, and I had no idea about the real life. What are people doing in digital? Then I visited New York in January 2016, and  thanks to my mentor in the city, got into contact with several archivists and scholars. Matthew K. Gold was one of them. I was recommended his name, because he is the co-founder of Digital Humanities at CUNY GC. Digital Humanities? Wait. What is that?

Since the minute I’ve googled Matt’s works, and texts, I got it, this would be the best place to address my questions. After having a series of email exchanges, now I am back in New York, and auditing the class of “Introduction to Digital Humanities”, lectured by Steve Brier and Lisa Rhody.

In very short, Digital Humanities “now encompasses a wide range of methods and practices: visualizations of large image sets, 3D modeling of historical artifacts, “born digital” dissertations, hashtag activism and the analysis thereof, alternate reality games, mobile makerspaces, and more.” (Lauren F. Klein, Matthew K. Gold, 2016)

Digital Humanities is strongly related to English departments. Till the first class, I kept asking myself, what is the relationship between digital and literature? Seriously. Why so obsessed? Indeed, the answer is quite simple; within the digital era, our reading experiences have been changed. Just remember the discussions emerged after epublications. Mayday! Mayday! Are printed books gonna die soon? Definitely, NO. But there is a transformation, and people from English, Literature, Linguistics, etc. are trying to discover this new period (not in a black and white perspective, but pros and cons), and also discussing the new way of knowledge production in the perspective of our new digital based experiences.

Since I arrived in New York, I have been always asked about my field study, and especially about the class. So, I decided to keep a diary on my blog by modifying the hashtag of this year’s class. (If you are interested, I definitely recommend you to follow #dhpraxis16 on Twitter.) Actually, instead of having weekly reports, I’m planning to update through various discussion topics, readings (sometimes only quotes), and projects that I stumble upon. Hope you enjoy Digital Humanities as much as I do. Or, shout out your objections. I’d love to hear your comments. Hence, we can have a discussion on the blog. Plus, it would perfectly fit in the spirit of Digital Humanities. Because it is Social-Reading and Social-Writing. I’ll talk about these topics in the up-coming posts. Stay tuned.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.