Son dönemde dikkat çeken bir trend, e-ticaret platformlarının premium üyelik paketlerine yayın platformu abonelikleri eklemesi oldu. Örneğin Hepsiburada, HBOMax’in reklamlı üyeliğini kullanıcılarına sunarken; Trendyol, Exxen ve YouTube Premium iş birlikleriyle öne çıkıyor. Bu modelin çıkış noktasını net olarak bilemiyoruz: Acaba e-ticaret siteleri, ücretsiz kargo ve indirimlerin artık kullanıcıyı çekmeye yetmediğini mi fark etti? Yoksa yayın platformları, yeni izleyici kitlelerine ulaşmak için e-ticaret devleriyle stratejik bir ittifaka mı yöneldi?

Gen-Z’nin iklim krizi karşısında aşırı tüketime, türcülüğe ve erişim eşitsizliklerine karşı çıktığı biliniyor. Ancak, ana işlevi sosyal medya üzerinden trend yaratmak ve bu trendleri ürün, hizmet ve deneyim olarak pazarlamak olan influencer endüstrisi bağlamında, genç kuşağın bu duruşu e-ticaret sektörü açısından çelişkili bir durum yaratıyor. Türkiye gibi sürdürülebilir tüketimin hâlâ lüks olarak algılandığı bir ülkede, hızlı moda aslında Gen-Z için erişilebilir moda mı?

“İşte Benim Stilim” ve benzeri televizyon yarışmaları, bir dönem Türkiye’de prime time kuşağını domine eden içeriklerdi. Ancak 2020’ler itibarıyla, değişen medya tüketim alışkanlıkları, dijitalleşen moda sektörü ve Gen-Z’nin beklentileri bu formatların artık eskisi gibi çalışmadığını gösteriyor. Bu yazıya, Antropolog Prof. Dr. Tayfun Atay’ın “Görünüyorum O Halde Varım: Meşhuriyet Çağı’nda Kültür ve İnsan” (2017) kitabı eşlik ediyor. Kısa alıntılarla aktardığım Atay’ın kavramsallaştırmaları, moda yarışmalarının kültürel kodlarını çözümlemede bize güçlü bir arka plan sunuyor.

Insights from an HBO Documentary “Fake Famous”